This is a personal style post : Durani

Eίναι κάποιες φορές που στριφογυρνάει στο μυαλό μου η ερώτηση που μου κάνουν φίλες και γνωστές : "Γιατί έγινες fashion blogger". Παλιά χαιρόμουν όταν άκουγα αυτή και άλλες σχετικές ερωτήσεις. Τώρα απλά απαντώ πως δεν είμαι fashion και δεν θεωρώ τον εαυτό μου καθόλου τέτοιο πράγμα. Αυτό που μου αρέσει να κάνω (υποθέτω δηλαδή) είναι να παρατηρώ τι συμβαίνει γύρω μου. Για να το πω πιο ολοκληρωμένα μου αρέσει να παρατηρώ και μετά να επιλέγω. Δεν ξέρω αν υπάρχει ονομασία γι αυτό το πράγμα. Το να μπορείς να επιλέγεις θεωρώ πως είναι μεγάλη πολυτέλεια. Έχεις την δυνατότητα της απόρριψης (αυτή η σχέση είναι συνήθως αμφίδρομη αλλά αυτό πηγαίνει πακέτο, δεν γίνεται διαφορετικά), έχεις την δυνατότητα της επιλογής του κουτιού Α, Β, Γ και μέχρι εκεί. Γιατί αν αρχίσεις και επιλέγεις όλα τα κουτιά καταλήγεις να γίνεις ο ΖΟΝΓΚ της υπόθεσης, συμπαθέστατος μεν αλλά κανείς δεν πρόκειται να σε πάρει ποτέ στα σοβαρά. Άρα όλοι είμαστε οι συνέπειες των επιλογών μας. 

Αν διαβάσετε αυτό το κείμενο μην τρομάξετε. Το γράφω για εμένα, μόνο για εμένα. Για να ξέρω κάθε φορά που πατάω και που βρίσκομαι, γιατί ολίγη αυτοκριτική δεν βλάπτει και γιατί μου αρέσουν μέχρι τώρα οι επιλογές που έχω κάνει και εύχομαι να συνεχίσω να κάνω ανάλογες, έχοντας πάντα σαν κύριο στοχείο συμπεριφοράς, προς κάθε κατεύθυνση σχεδόν αδιάφορη, την αφαίρεση. Γενικότερα όλοι αγαπούν τις προσθέσεις και τους πολλαπλασιασμούς. Ας υπάρξουν και κάποιοι που αγαπούν τις αφαιρέσεις. 

Με αγάπη, μια αφαιρεμένη

p.s. Φοράω παπούτσια και shirt dress H&M, vintage μαντίλι YSL και γυαλιά Maragu Eyewear.